Fikret usta Alevi Dostu büyük insan bu yürek seni hiç UNUTMAYACAK......

Sevgili Otyam, Seni çok özleyeceğiz, daima bizimle olacaksın. Rakını hep hazır tutacağız. irina

Dünya vatandaşı kim diye sorsan' Fikret Otyam' derim. Ve daha iler de 'Kainatın bir parçası, Evrenin bir parçası, kısaca sadece insan merkezli değil,gençlere doğayı sevdiren bir bilge dersem sanırım yanılmam. Şu anda ölmedi bize gülümsüyor, dünyaya ışık saçıyor. Şu anda İngiltere de yaşıyorum. Kendisiyle tanışamadım, fakat önemli olan bize kadar yansıması ve kalplerimize hitap etmesi. Değerli dost ışıklar içerisinde sonsuz seyehatlar dilerim... ( Not: Eşi ve evlatları bana yazmak isterlerse memnun olurum). Sevgiler...

Büyük usta hep kalbimizde olacaksın rahat uyu. Eserlerinle hep aramızda olacaksın.

güle güle güzel insan bütün sevenlerinin başı sağ olsun.

merhaba degerli halk kahramani nur icinde uyu insan sevgisi seninle... bu degerli Fikret hoca'nin resim tablosunu nasil alabilirim yeni evlenicem evimin en guzel kosesinde kalici misafirim olsun istiyorum -icinde insan ozani var icinde sevgi var degerli kültürümüz Bektasi sevgisi olan guzel insan yuregine saglik seni cok seviyoruz Fikret Hoca'm.... nu icinde uyu...

Ne denebilirki ? Bünyesinde sadece Sevgi tasiyan bir insan icin ne denebilirki ? Ölümlü dünyada ölümsüz bir insan aramizdan ayrildi Hakka yürüdü ,mekani Cennet olsun bu dünyada ektigi kardeslik tohumlarinin filizleri dualari yanliz birakmasin yüce Rabbim sevenlerine ve Ailesine sabirlar versin..Ehlibeyt saklasin beklesin yoldas olsun ..

Huzur içinde yat büyük sanatçı. Halk dostu.

Tüm enerjisini Anadolu toprağından alan ve yine Anadolu toprağına veren büyük insan Anadolu'nun güzel toprağında buluşmak üzere

Anasının köylüsünden Büyük Usta Fikret Otyam’a, İlk tanıdığımda seksen bir yaşındaydı. Bir arkadaşımın güneydoğu Anadolu sınırlarındaki mayınlı bölgelerle ilgili yazısının bir bölümünde “…ben Beyşehir’in Göçü köyünden bir kadının çocuğuyum…” bölümlerini gördüğünü bana bildirmesiyle, büyük ustanın Ankara’da açacağı sergiyi kollamaya başladım. Sonunda Ankara sanat rehberinde aradığım serginin ilanını görmüştüm ve eşimle birlikte büyük usta ile tanışmaya ve sergiyi gezmeye gittik. Onu ilk gördüğümde heyecanımı gizlemeye çalışarak, çok rahat bir şekilde oturduğu koltuğa yavaşça yaklaştım, gözlerine baktım ve –Ben Göçü köylüyüm, diyerek ilk tepkisini bekledim. Önce durakladı ve sonra adeta haykırarak o yaşına rağmen yerinden fırladı ve bana -Ah anamın köylüsü… eşi Filiz hanıma seslenerek, -bak anamın köylüsü diyerek beni sıkıca kucakladı… adeta hasret kaldığı bir can dostuna, bir yakınına kavuşurcasına, bir evladını kucaklarcasına tekrar tekrar sarılırken gözlerinin yaşarması benim zaten hazır olan göz pınarlarımı boşaltmıştı… Tarif edilmez yaşanır dedikleri olay ancak bu kadar olur, inanılmaz bir hasret ve coşku… Ne kadar zaman sonraydı bilmiyorum ama oradan, eşimin zoru ile ayrıldığımı hatırlıyorum... O keçiler, o renkler o coşku birleşmiş ve dağların zirvesinde o büyük çınarın vatanseverliğinin kökleri, dalları yaprakları olmuşlar. Keşke herkes senin vatanseverliliğini, duyarlılığını bir an dahi olsa hissedebilseydi… Keşke seni ananın köyüne götürebilseydik… Sen, istediğin yerde rahat uyu büyük usta kabrin cennet olsun… 9Ağustos 2015 Mehmet Şimşek (Beyşehir’in Göçü Köyü’nden)